Strona główna » Celebranci » Marta Wieczorek
Mistrzyni Ceremonii Humanistycznych
Jestem Mistrzynią Ceremonii Humanistycznych. W Instytucie Dobrej Śmierci otrzymałam wachlarz narzędzi, specjalistyczną wiedzę, która oświetlona moim wykształceniem i doświadczeniami w obszarze śmierci pozwala wspólnie z rodziną i przyjaciółmi zaprojektować indywidualny, niepowtarzalny, czuły, symboliczny rytuał przejścia.
Jako filolożka i kulturoznawczymi oraz profesjonalna coachka, a także terapeutka potrafię tkać historię życia słowami, które oddają hołd zmarłej osobie, a przede wszystkim wzmacniają wspólnotę, która wspólnie przeżywa żałobę i stratę. Wyznaję komunikację inspirowaną porozumieniem bez przemocy – chodzi o kontakt, nie o rację. Posiadam narzędzia wspierające w interwencjach kryzysowych niezbędnych w sytuacji straty i przygotowania symbolicznej, ważnej uroczystości.
Specjalizuję się w pogrzebach „trudnych” po wypadkach komunikacyjnych, na skutek śmierci samobójczej ,w wyniku zabójstwa. Szczególną troskę i uwagę kieruję w stronę pożegnań i ceremonii świata zwierząt. Aktywnie wspieram osieroconych rodziców po stracie dziecka oraz społeczność LGBTQ+.
Planuję i tworzę personalizowane uroczystości pożegnań i powitań. Ponad to projektuję ceremonie pogrzebowe z osobami na ostatnim etapie życia, a także z tymi, które pragną zaoszczędzić bliskim trudu podejmowania decyzji w bolesnym momencie nieodwracalnej straty. Przede wszystkim z osobami, które chcą mieć realny wpływ na to w jaki sposób zostaną pożegnane, pochowane i zapamiętane.
Filolożka, Kulturoznawczyni, Profesjonalna Coachka, Terapeutka, Projektantka i Celebrantka Pogrzebów Humanistycznych, Mediatorka, Muzykantka, Członkini Stowarzyszenia Celebrantek i Celebrantów Humanistycznych oraz Instytutu Dobrej Śmierci. Edukatorka w obszarze śmierci i umierania, towarzyszka w żałobie.
Uważam, że śmierć bliskiej osoby, mimo ogromnego bólu, nie kończy relacji ani miłości. Ci, którzy odeszli, mogą być obecni w naszej codzienności. Dążę do tego, by odchodzenie, umieranie i śmierć przestały być przestrzenią tabu i znalazły miejsce w codziennych rozmowach oraz życzliwej obecności. Pragnę, by żałoba była traktowana z czułością, uwagą i wspólnotowym wsparciem. Angażuję się w zmiany przepisów związanych z prawem funeralnym w Polsce. Edukuję o roli i wpływie języka w żałobie. Pomagam wszystkim osobom dotkniętym szeroko rozumianą stratą w procesie transformacji do nowej rzeczywistości.