Menu
Celebrant świeckich i humanistycznych ceremonii pogrzebowych, muzyk i instruktor medytacji
Jako mistrzowi ceremonii wykształconemu przez Instytut Dobrej Śmierci, bliskie są mi podejście oraz wartości promowane przez Instytut: empatia, otwartość, czułość wobec życia i śmierci, a także budowanie wspólnoty, w której każdy może poczuć się wspierany w swojej drodze do akceptacji przemijania. Uważam, że w naszym kraju ogromnie jest potrzebna edukacja na temat umierania, śmierci, przemijania i żałoby. Są to w naszej kulturze tematy tabu, co niestety nie sprzyja i nie pomaga nam w sytuacji zmierzenia się z realnością czyjegoś umierania lub odejścia. Moją misją jest z jednej strony doraźna pomoc w tworzeniu czułych i wspierających pożegnań, a w wydaniu długofalowym praca nad zmianą kultury w naszym kraju w kierunku większej wrażliwości i świadomości oraz akceptacji śmierci i przemijania.
Z uwagi na moją wieloletnią praktykę buddyjską, ofertę moją kieruję również do klientów ze środowisk buddyjskich różnych tradycji.
Oprócz bycia celebrantem jestem też artystą muzykiem (akordeon), występuję solowo oraz w zespołach (np. projekt Tohuwabohu, gdzie gramy muzykę klezmerską i żydowską); od lat praktykuję buddyzm; jestem instruktorem medytacji; z wykształcenia historyk; już podczas studiów zainteresowałem się tematyką ogólnie-żydowską, ze szczególnym akcentem na II wojnę światową i temat Zagłady. Zajmuję się także zawodowo – jako opiekun i edukator – opieką nad zorganizowanymi grupami dorosłych oraz młodzieży z Niemiec, przyjeżdżającymi do Polski na studyjne wyjazdy związane z historią II wojny światowej i Holocaustem.
Marzy mi się, aby ludzie w Polsce (i nie tylko) uczyli się i nauczyli życia w zgodzie i harmonii z naturą i Kosmosem. Życia blisko natury i jej naturalnych cykli: Rodzenia się, Rozwijania, Przemijania i Odchodzenia … a następnie ponownego Odradzania się. Takiego życia, gdzie śmierć oraz świadomość przemijania mają swoje ważne miejsce i przypominają, jak żyć jako istota ludzka: prawdziwie i z sensem. A tak mniej filozoficznie, za to bardziej konkretnie: marzy mi się, aby ceremonie pogrzebowe stawały się coraz piękniejsze i były nie tylko upamiętnieniem osoby i złożeniem hołdu jej życiu, ale były wręcz świętowaniem życia w ogóle, życia jako takiego.
